WWW.PHAKDEE.COM
WWW.PHAKDEE.COM

Join the forum, it's quick and easy

WWW.PHAKDEE.COM
WWW.PHAKDEE.COM
WWW.PHAKDEE.COM
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
WWW.PHAKDEE.COM

WWW.PHAKDEE.COM


You are not connected. Please login or register

รอยเท้าเล็ก-เล็ก

Go down  ข้อความ [หน้า 1 จาก 1]

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

flower สวัสดีค่ะ.. สมาชิกใหม่คะ
............รอ และก็คอย.......

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

flower คนเราบางคน…เลือกยอมทน เจ็บปวด และเสียน้ำตา “มากมาย”
เพียงเพื่อแลกกับความสุขจากการได้มีความรัก “นิดเดียว”
บางทีก็ไม่เคยรู้เลยว่า…นับตั้งแต่วันเริ่มต้น…ที่ “รัก” นั้นทำให้เราร้องไห้
เวลามันก็เริ่มเดินถอยหลัง…นับวันที่ “รัก” จะจบ…รออยู่แล้ว
และมันก็มักจะเป็นอย่างนั้นเสมอ

flower เมื่อถึงวันที่เราต่างต้องก้มหน้ายอมรับกับตัวเองว่า
ช่วงเวลาแห่งความผูกพันที่เลยผ่าน…
มันคงไม่ได้หอมหวานเหมือนดังเก่า
และ “ความรักในโลกแห่งความเป็นจริง”
ก็คงไม่สามารถสวยงามได้ตลอดเวลา
หากแต่ไม่ทันรู้ตัว…เราก็แอบเผลอ “เสียน้ำตา” อยู่บ่อยๆ
บางทีก็บ่อยเสียจนรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง
ความรักมันก็ “พัง” ไปแล้ว
พังไปพร้อมๆ กับความไม่เข้าใจ…
และรอยหม่นไหม้ในความรู้สึกตัวเอง

flower ฉันไม่ปฏิเสธหรอกว่า
ทุกครั้งที่ฉันมีความรัก…ฉันมีความสุข
แม้มันจะเป็นความสุขที่แอบแฝงความทุกข์เศร้าเอาไว้ลึกๆ ในใจอยู่บ้างก็ตาม
แต่ฉันไม่โทษใคร
เพราะส่วนหนึ่งมันก็คงเกิดขึ้นจากความเป็นคนเจ้าอารมณ์
ขี้ใจน้อย ช่างอ่อนไหว
และบางทีที่ชอบเผลอคาดหวังจากคนรักมากมาย
จนกลายเป็นการเรียกร้อง กลายเป็นความกดดัน
จากที่เคยรู้สึกว่าผูกพัน… ก็เหมือนจะทนรักกันไม่ไหว

flower หากแต่ในขณะที่ “รัก” มันทำให้ท้อจนแทบหมดแรง
ฉันก็ไม่เคยนึกออกเลยว่า
ถ้าต้อง “เลิกกัน” ขึ้นมาจริงๆ…
แล้วฉันจะแกล้งทำเหมือนไม่เจ็บได้อย่างไร

flowerเมื่อต้องทนอยู่กับความรู้สึกหน้าชื่นอกตรม
ฝืนรักก็ทุกข์ระทม…แต่ก็ข่มตัดใจไม่ไหว
ฉันเลือกทนอยู่ ด้วยหวังว่าสักวันมันน่าจะดีขึ้น
ฉันเลือกที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง
ที่ฉันเชื่อว่ามันน่าจะทำให้ทุกปัญหาจางหาย
ฉันเลือกให้ตัวเองได้เก็บกอด “ความรัก” นั้นไว้
ทั้งๆ ที่เมื่อเทียบกับการเสียมันไป…
บางทีมันก็ทำให้ใจฉัน “เจ็บ” ไม่แตกต่าง
แต่เพราะฉันกลัวการสูญเสีย… ฉันกลัวไม่ได้เป็นเจ้าของ

flower จนเมื่อในตอนสุดท้าย…
ที่ความเป็นจริงไม่เป็นเหมือนอย่างที่หวัง
บทเรียนจากความผูกพันที่เต็มไปด้วยรอยน้ำตา
มันไม่ช่วยพิสูจน์ความคงมั่นยาวนานของความรักได้เลยสักนิด
เพราะนับตั้งแต่วันเริ่มต้น…ที่ “รัก” นั้นทำให้เราร้องไห้
เวลามันก็เริ่มนับถอยหลัง…จนถึงวันที่ “รัก” นั้นจบลงเสมอ

flower สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้คือ
ไม่สำคัญหรอกว่า “ความรัก” ที่ทำให้เราเสียน้ำตา
และบางทีก็ทำให้เรา “ทุกข์” ได้มากกว่า “สุข”
มันจะใช่ “รัก”ที่ฉันมอบให้กับเค้า

ถ้าเรารักใครซักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรักเราหรือไม่หน่ะมันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่หรือเปล่า แค่เราสามารถช่วยเธอได้นั่นก็เป็นความสุขของเราแล้ว"
แล้วก็ยังซื่อสัตกับความรักตัวเอง รอ..และคอย..คนที่ฉันรัก ถึงแม้เค้าจะไม่รู้เลย...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

..ยังได้ยิน ยังได้ยินเสียงใจตัวเองอยู่
flower ยังต้องเดิน ยังต้องสู้ต่อไป
ยังต้องทน ยังผจญกับรักที่ร้ายๆ
ความวุ่นวายเหมือนกันไม่จบลง
flower ช่วงเวลาของความเจ็บปวดทำไมยาวนานเหลือเกิน
ให้รู้ที่ฉันต้องอยู่ตรงนี้ บีบใจไว้แม้ยังเจ็บปวด
จะไม่ยอมเป็นฝ่ายเดินหนี จะไม่หวั่นไหว..
flower อดทนไว้เถอะ พรุ่งนี้จะต้องดีกว่า
ปาดน้ำตา มองฟ้าและก้าวต่อไป
อดทนไว้เถอะ มีรักในวันที่ดีรออยู่ไม่ไกล
เจ็บอยู่ใช่ไหม แค่บอกตัวเองไว้พรุ่งนี้เอง
เจ็บสักเพียงไหนแค่บอกตัวเองไว้..พรุ่งนี้เอง..


ทุกวันในการรอคอย..ของฉัน...มันไม่เหนื่อย มันไม่ท้อ..เพราะคิดไว้เสมอ..วันนี้ฉันรอคุณ...
พระอาทิตย์ขึ้น..ฉันก็คิดวันนี้..ฉันรอ.คุณ.. ทุกวันของฉันคือวันนี้ฉันรอ..คุณ...
ฉันจะไม่มอง..ว่านานเท่าไหร่..นานไปเท่าไหร่.แร้ว..การนับของคนที่ต้องรอ...มันยาวนานเสมอ...

แต่ฉันไม่สน....เพราะวันนี้ฉันยังรอ..ที่รักของฉัน..อยู่ตรงนี้
ทุกวันของฉัน...ยังรักคุณ...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

flower ตื่นมาพบความจริง ว่าเธอทิ้งฉันไป
นานเท่าไร
อยากจะพบเธออีก
อีกสักครั้งเธออยู่ที่ไหน
ไกลสุดฟ้า ไม่รู้ว่าเธอนั้นอยู่ไหน
ฉันอยากรู้ ว่าฉันจะมีทางพบเธอหรือไม่
ทั้งที่รู้ ว่าเธอคงไม่กลับคืนมา

flower แต่ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานอีกสักเท่าไร
เธอยังเป็นคนดีคนเดียวในใจที่ฉันยังมี
เธอยังคงงดงาม ฉันยังคงรักเธอ
แม้รู้ว่าเธอจะไม่มีทางกลับมา

flower ตื่นมามองดูนาฬิกายังเดินต่อไปเหมือนเก่า
และยังคงจะมีแค่เราที่เดินสวนนาฬิกา
เธอยังคงชัดเจน
เวลาไม่ช่วยให้ลืมเหมือนใครบอกไว้
ฉันรู้จากนี้มันไม่มีเธอต่อไป
แต่ฉันก็ยังรักเธอ

flower ตื่นจากภาพลวงตา
ขึ้นมารู้ว่าเรายังเดียวดาย
ตื่นมายอมรับความจริง
ว่าชีวิตที่ไม่มีเธออยู่ก็เหมือนตาย
ไร้ความหมาย เมื่อฉันไม่มีเธอข้างกาย
และสุดท้าย
ที่ฉันนั้นจะพบทำคือเฝ้ารออย่างคนที่ไร้จุดหมาย

flower แต่ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานอีกสักเท่าไร
เธอยังเป็นคนดีคนเดียวในใจที่ฉันยังมี
เธอยังคงงดงาม ฉันยังคงรักเธอ
แม้รู้ว่าเธอจะไม่มีทางกลับมา

flower ตื่นมามองดูนาฬิกายังเดินต่อไปเหมือนเก่า
และยังคงจะมีแค่เราที่เดินสวนนาฬิกา
เธอยังคงชัดเจน
เวลาไม่ช่วยให้ลืมเหมือนใครบอกไว้
ฉันรู้จากนี้มันไม่มีเธอต่อไป
แต่ฉันยังรักเธอ


flower เพราะว่ารักยังคงฝังใจ
ติดตราตรึงหัวใจยังจำ
เพราะภาพฉันนั้นเมื่อมีเธอข้างกาย
แม้ว่าฉันหลับตา
ภาพเหล่านั้นยังคงย้อนมา

flower ไม่ว่าวันเวลา
จะผ่านไปนานอีกสักเท่าไร
เธอยังเป็นคนดี
คนเดียวในใจที่ฉันยังมี
เธอยังคงงดงาม ฉันยังคงรักเธอ
แม้รู้ว่าเธอจะไม่มีทางกลับมา

flower ตื่นมามองดูนาฬิกา
ยังเดินต่อไปเหมือนเก่า
และยังคงจะมีแค่เราที่เดินสวนนาฬิกา
เธอยังคงชัดเจน
เวลาไม่ช่วยให้ลืมเหมือนใครบอกไว้
ฉันรู้จากนี้มันไม่มีเธอต่อไป
แต่ฉันยังรักเธอ ยังคงรักเธอ

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

รอยเท้าเล็ก-เล็ก Y0R5vn286114-02



คนบางคนเชื่อใน พรมลิขิต และฉันก็เป็นหนึ่ง..ในนั้น...ไม่ว่าจะเรียกว่า พรมลิขิต เหรอ ความบังเอิญ แต่ก็ทำให้ฉันและเขาก็ได้เจอกัน...

เมื่อราวๆ 6-7 ปีก่อน....ปี พ.ศ. 2547 ฉันยังศึกษาอยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง..ฉันต้องอ่านหนังสือสอบ อ่านตอน 1-4 ทุ่ม นอน ห้าทุ่ม....ถึง ตีสี่ ตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือ ถึงตีห้า.... อาบน้ำแต่งตัว บ้านอยู่ต่างจังหวัด ไปเรียนที่กรุงเทพ..ฉันมีบ้านอยู่กรุงเทพ.. แต่มีปัญหาที่ช่วงสอบต้องไปกลับบ้านต่างจังหวัด...

ในคืน..ก่อนสอบ..มีกลุ่มวัยรุ่น...กลุ่มนึง ส่งเสียงเอะอะ..ข้างบ้านเป็นหอพักนักศึกษาสายอาชีพ... นั่งกินเหล้าร้องเพลง

ฉันอ่านหนังสือไม่ได้...มองออกไปนอกหน้าต่าง...เห็นชายคนนึง..กำลังเดินเข้าไปในคนกลุ่มนั้น..

นั่น...คือครั้งแรก..ที่ฉันได้พบกับเขา..ผ่านบานเกรดหน้าต่าง...เขาไม่เห็นฉันและเราไม่เคยเจอฉัน....

กาลเวลาเดินผ่านไป.ราว..1-2 ปี ฉันเรียนจบ..และ..ไปทำงาน+เที่ยว ที่เชียงใหม่..ทำงานตามสายงานที่เรียนมา..ถึงแม้ตรงบ้างไม่ตรงบ้างแต่เป็นช่วงที่ทำงานและมีความสุขที่สุด.งานที่ไม่มีเงินเดือนมากนักแต่มีความสุข งานออกแบบ รับจัดอิเว้นต่างๆ ช่วงฤดูประกวดหนังสั้น.. ก็ประกวด เที่ยวตามป่าเขา ชีวิตมีความสุขสุดขีด... แต่แล้วความสุขก็อยู่ไม่ได้นาน..ฉันเริ่มทะเลาะกับแฟนเรื่องเวลา..ที่ต้องมีให้กัน ชีวิตฉันมีแต่งานกับเพื่อน...และ โรค ของ โลก อินเตอร์เนต สั้นๆว่า โรค อินเตอร์เนต..การพูดคุยกับคนแปลกหน้า เป็นสิ่งที่ฉันชอบ เหมือนการเจอสิ่งใหม่ๆ

มีเพื่อนแปลกหน้า..มีสังคมของคนแปลกหน้า..คนเหล่านั้น..เราสนิทกันโดยไม่ต้องเห็นหน้ากัน..

เราใช้ภาษาพิมพ์ รูปภาพ .. นั่น...ก็ทำให้ฉันได้พบกับเขาอีกครั้ง... ฉันเข้าไปเล่นในโปรแกรมนึง..

ที่คนทั้งประเทศ เหรอ ทั่วโลกน่าจะรู้จักดี... เปิดกล้อง..มองคนในนั้น..ฟังเพลง ..

วันนึง..เอ๊ะ..ทำไมผู้ชายคนนี้ หน้าตาคุ้นๆเขาบอกว่าไม่คุ้นหรอก เพราะเขาอยู่บนเขา เขาค้อ จ. เพรชบูรณ์ ส่วนฉันอยู่เชียงใหม่ ฉันย้ำว่าหน้าคุ้นมาก ฉันบอกไม่ได้เป็นคนเชียงใหม่ อยู่เพื่อทำงานที่นี้

เขา.บอกเหมือนกันเขาเป็นคนกรุงเทพ แต่มาทำงานที่นี่ เขาบอกว่าจบสายอาชีพ ที่อยู่หน้าบ้านฉันเอง......ฉันตกใจนิดหน่อยและก็นึกออกว่าคนหน้าคุ้นๆคนนั้นคือใคร..แต่ฉันเงียบไม่ได้บอกอะไร ฉันล้อเขาเป็นเด็กหลังเขา...พอรู้อายุของเขาฉันก็เรียกเขาว่าปู่.. และได้ยินคนที่รู้จักเขาบอกว่าเขากินเหล้าเก่ง กินทุกวันเป็นคนกินเหล้าทุกวัน ฉันจึงเรียกเขาว่า ปู่มาววว. ชื่อของเขาฉันไม่คิดจะอยากรู้.. เพราะฉันมีชื่อที่ฉันเรียกเขาอยู่แล้ว... เราอยู่หน้าคอมกันเกือบทุกวัน และทั้งวันในช่วงๆนึง.. ฉันคิดกับเขาเป็นเพียงเพื่อน เป็นพี่ที่อยู่หน้าคอมพิวเตอร์เท่านั้น

เพราะฉันรู้ดีโลกความเป็นจริงที่เราอาศัยอยู่นี่คือโลกจริงๆของเรา กับโลก โรคในอินเตอร์เนต นั้นเป็นเพียงมโนภาพ และเป็นโลกที่อย่าหลงเชื่ออะไรง่ายๆอย่าไปยึดติดกับมัน..อย่าไปลุ่มหลง เหมือนตามข่าวที่เราเคยเห็นอยู่บ่อยๆ ตามนาๆจิตตัง..ใครจะคิดยังไง...ถ้าเป็นลูกหลานเรา เราเองคงไม่อยากให้เขามาหมกมุ่นเหมือนเรา เพราะเราเองกลัวลูกหลานเราเจอคนที่ไม่ดีจริงๆ

ฉันเล่นคอม สามปีได้แล้ว แต่เขาพึ่งหัดเล่นคอมไม่ถึงปี..ฉันไม่ได้เก่งคอมเพียงรู้นิดๆหน่อยๆ

มีโปรแกรมอะไรฉันก็ให้เขา มีอะไรใหม่ๆก็ให้เขา โน้ตบุคฉันไม่ดีฉันต้องลง วินโด้ใหม่บ่อยๆ

เขาคิดว่าฉันเก่งที่เป็นผู้ ญ ลงวินโด้เองได้ ประกอบคอม pc เองได้ แต่ฉันคิดว่ามันเป็นพื้นฐานของคนชอบเล่นคอมที่ทำได้แต่ไม่ได้เก่งอะไรเพียงเราต้องรู้....

ฉันชวนเขาไปเล่นฮอส มีเวปนึงที่ฉัน ติดอยู่ในนั้นทุกวี่วัน เล่นออสออนไล พิมพ์คุยมีเพื่อน มีแก้งซ์ ฉันอยู่ประจำห้อง ครั้งแรกในการเล่นฮอสกับเขา ชนะทุกกระดาน สิบกว่ากระดาน กระดานสุดท้ายเสมอกัน (ฉันยอมอ่อนให้เขาเพื่อกำลังใจในการเล่นครั้งต่อไป) บางคนในเวปนั้นเรียกฉันว่า

เซียนฮอส และ เซียนออส 3 วินาที เป็นเวปกำหนดเวลาในการเดินตั้งค่าได้...

แล้วแต่เราเลือก...แต่ฉันคิดว่าเป็นเพราะความมุ่งมั่นของฉันมากกว่า..เวลาชอบอะไรจะหมกมุ่นอยู่กับมันกลายเป็นความเคยชิน.. ฉันไม่ได้เก่งอะไรเพียงความเคยชิน...

แล้วไม่นานฉันก็เลิกกับแฟน ฉันบ้า ฉันเฮิท ฉันเสียศูนย์..ฉันเป็นคนรักใครแล้วรักแน่วแน่..ถึงแม้ฉันจะมัวไปติดอยู่กับสิ่งๆนึงที่ชอบ ที่สนุก ที่ทำให้ลืมคนข้างๆในบางครั้ง..แต่ไม่คิดนอกใจอย่างใด

ฉันหนีตัวเอง..หนีทุกอย่างเหมือนหายตัวไป..และหายไปอยู่ที่อื่น เกือบสองปี....ฉันไปเรียน ไปรู้..ไปใช้ชีวิตต่างแดน และกลับมา..เพราะที่บ้านมีปัญหาไม่สามารถให้ฉันอยู่ต่อ และให้กลับมาฉันกลับมาในสภาพที่ไม่เหมือนเดิม ทุกอย่างเปลี่ยน ฉันเปลี่ยน และที่บ้านของฉันเปลี่ยน ไป...

ฉันสมัครงานได้งานในบริษัทใหญ่แห่งนึง...และนั้นคือจุด..เริ่มต้น...เรื่องราวของฉันและเขา



flower รู้มั้ยค่ะ..ทุกวัน..ที่ฉันรอ..คุณ..ฉันได้โอบกอดรักของเรา.. ถึงแม้..คุณ..จะไม่รับรู้เลย..

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

รอยเท้าเล็ก-เล็ก BjLCQU983759-02
""" สวัสดี..ค่ะ.... ที่รัก...

ตั้งแต่ฉันกลับมา... เข้าทำงานที่บริษัทแห่ง..หนึ่ง.. ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้มาทำมาสัมผัส...การทำงานที่ใช้แต่เสียง... เสียงที่สามารถสร้างเงินเดือน...เราเป็นพนักงานที่ไม่ได้ใช้หน้าตา..มันเป็นอาชีพที่เหมาะกับฉันมาก.. เป็นงานสบาย แต่กดดันและเครียส..เครียสต่องาน เครียสต่อลูกค้า เครียสต่อการที่เราต้องมีประสิทธิภาพในการให้บริการอยู่ทุกวินาที..เราสอบการทำงานยิ่งกว่าตอนเราเรียนหนังสือเสียอีก...
แต่การสอบของเราทุกครั้งนั้นคือความอยู่รอด และเงินเดือนของเรา การเซ็นสัณญาการทำงาน
สนุกกับงาน สนุกกับการพบเพื่อนใหม่ แต่ความสนุก..ก็มีความกดดัน..อยู่ทุกช่วงวินาที..
การทำงาน เรามักบอกกับตัวเองเสมอ..ว่า ยิ้มแล้วให้บริการ พูดแล้วยิ้ม...โกรธ..ต้องบอกตัวเองเราคือนางฟ้า..
.......ไม่นานฉันได้ซื้อ notebook และกลับมายัง...โรคของ internet อีกครั้ง...ตอนนั้นเพียงต้องการเช็ค mail ที่บริษัท..เพื่อเช็คงาน ก่อนเข้างาน หลังเลิกงานเท่านั้น..อาจได้พูดคุยกับเพื่อนเก่าบ้าง...
วัน..นึง..ฉันเข้าเวป นึง..เพื่อดูหนัง ออนไลท์ สมัครสมาชิก ที่มีคำถามต้องให้ตอบ.. ชื่อนักฟุตบอลคนนึง.. เขาใส่เสื้อเบอร์อะไร...ฉันไม่รู้ฉันไม่ค่อยชอบดูบอล.. ฉันจะถามใครได้..มองหาเพื่อนใน msn ไม่มีใคร... แต่มีผู้ชายคนนึง..ที่ออนอยู่...ฉันเข้าไปทักเค้า...และถามเขาเรื่องนักฟุตบอลคนนั้น...
ฉัน........ขอโทษนะคะ นักฟุตบอล ชื่อ.....ใส่เสื้อเบอร์อะไรค่ะ....ขอโทษนะคะที่รบกวน......
เค้า...เบอร์ 10 ครับ...แต่ไม่แน่ใจ........11 ...เหรอเปล่า..
ฉัน...ขอบคุณค่ะ...... คำตอบถูกต้องค่ะ.....
จากนั้น...เราก็คุยกัน...ฉันอำเขา ว่า..ฉันจำเขาไม่ได้ ... เขาพยามเขาถามชื่อฉัน...แล้วตอบชื่อฉันถูก
เรียกฉัน.....ว่า...." เวลา " เรียกสั้นๆ ว่า เวย์....
เขาคือ คุณ ปู่มาววว.... นั้นเอง.....
จากนั้น...เราคุยกัน...ทุกวัน...เริ่มโทรหากัน.... เราส่ง sms หากันเหมือนคู่อื่น... และเขาขอคำยืนยันว่า.
ตอนนี้เราคือ อะไรกัน...เราคบกันแบบไหน... เขาบอกว่าเขาพึ่งผิดหวังมา... ฉันบอกให้เราค่อยๆเป็นไป..
เพราะฉันเคยมีบาดแผลลึก...ที่ไม่อยากเจ็บและเสียใจแบบนั้นอีก...เขาขอโอกาสฉัน..และบอกว่าเขาไม่เหมือนคนๆ นั้นที่ฉันเคยเสียใจ... ฉันตอบตกลง...เราเป็นแฟนกัน...
.วัน เสาร์ ที่ 10 เดือน ตุลาคม 2552
และเราก็คบกันมาเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวัน และเกือบทั้งวัน เขาทำงานอะไรฉันไม่รู้...ฟังแต่เขาบอกว่า..ทำเป็นร้านอาหาร มาเฝ้าร้าน เป็นญาติกัน... ตอนนั้นฉันไม่ได้สนใจ...เขาจะทำงานอะไร เขาจะรวย จะจน.. จะเรียนจบอะไรมา...หน้าตาไม่หล่ออะไร...และทุกกครั้งที่คุยกัน..เขาจะพูดเสมอว่าเขาไม่มีตังค์..
ฉันเปล่าสนใจ..แต่ตอนนั้น..เขาเป็นดั่งสายน้ำที่รดหัวใจของฉัน..แต่เขามักพูดเสมอว่า..เขายังไม่ได้หัวใจฉัน.มันเปล่าเลยคุณได้ตั้งแต่เข้ามา..แต่ฉันสร้างกำแพงด้วยคำพูดของฉันเอง..
เราเจอกัน..วันที่ 19 พฤศจิกายน..2552 เจอกันครั้งแรก เขามารับฉันที่หน้าบริษัท. เราไปเที่ยวกัน..ทุกวันที่เขาลงมาอยู่ กรุงเทพ..3-4 วันเราอยู่ด้วกันตลอด..
ฉันไม่ได้เป็นคนสวยอะไร ไม่ได้หุ่นดี..แต่เขาก็ไม่พูดอะไร..หลังจากนั้น.เราคบกันไปทะเลาะกันไป..เรานัดกันว่าฉันจะไปหาเขา ฉันขอแลกเวนทำงาน ลางานไว้ 5 วัน ในเดือน ธันวาคม
เขาเกิดวันที่ 3 ธันวาคม...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ค่ะที่รักของฉัน..ฉันรักเขามากขึ้นทุกวัน..รักในความดีของเขา รักในความน่ารักของเขา แต่พอวันนัดกัน..เราทะเลาะอย่าง รุนแรง สุดท้าย
เขาบอกเลิกฉัน..วันที่ 20 ธันวาคม แล้วเราไม่ต้องเจอกัน.. แต่สุดแล้วฉันดื้อไปหาเขา..เขามารับที่ขนส่ง จ.เพรชบูรณ์ เขาบอกเลิกฉันเขาบอกว่า ฉันดูถูกเขา ฉันไม่ให้เกีติเขา..ฉันพูดเหมือนเขาโง่
แต่เปล่าฉันไม่เคยคิดแบบนั้น ไม่มีครัยคิดกับคนที่ตัวเองรักแบบนั้นได้..ฉันเป็นคนชอบพูดเล่น แหย่เล่น และขี้อำมากๆ แต่สิ่งที่ฉันเป็นมันทำให้เขาคิดว่าฉัน ดูถูกเขา
วันที่ 21 ธันวาคม วันเกิดของฉัน..แต่เป็นวันที่ฉันร้องไห้มากที่สุด.. ตั้งแต่เรื่องเลวร้ายของฉันมันเคยผ่านพ้นไป...ฉันขอโอกาสเขา เหมือนที่เขาเคยขอโอกาสฉัน..ให้เราคบกันต่อไปเถิด..
ฉันอ้อนวอนขอร้องเขาทุกวิถีทาง..เขาตอบแต่ไม่ ต้องการเป็นแค่พี่น้อง..แต่ฉันร้องขอโอกาส..ในที่สุด..เขายอมให้โอกาสฉัน..เราคบกันอีกครั้ง..โดยมีคำพูดของเขาวนอยู่ในหูและสมอง
ของฉันว่า..ถ้าเขากลับมาคบกับเราอีกเขาจไม่รักฉันเหมือนเดิม ควานมรักของเขาที่ให้ฉันมันน้อยลงไปแล้ว
ฉันยอมรับ และฉันบอกกับเขาว่าฉันจะทำให้ความรักของเขากลับมาเท่าเดิมเหรอมากกว่าเดิม...
เราคบกันไปต่อ..โดยที่ฉันก็รู้สึกว่า..เขารักฉันน้อยลงจริงๆ แคร์ฉันน้อยลง
แต่ฉันบอกตัวเองว่า... เป็นเพราะฉันเอง..เขาถึงเป็นแบบนั้น..
และฉันก็พยายามที่จะดีขึ้น และดีทุกอย่าง..นิสัยชอบพูดสนุกปากกหายไป นิสัยช่างพูด ช่างเจรจาหายไป แม้แต่ความร่าเริงก็หายไปด้วย
เหมือนทกวัน ฉันต้องคุยแต่เรื่องงาน เพราะเขาบอกเขาต้องทำงาน ที่บ้านเขาชอบคนขยันทำงาน
แต่ฉันยอมไปแล้ว เพราะฉันรักเขาเข้าจริงๆแล้ว สำหรับฉัน..เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง..
ฉันทำทุกอย่าง พูดทุกอย่างให้เขาสบายใจ..ทางที่ฉันเป็น.มันค่อยๆหายไป และฉันเริ่มจะกลายเป็นเขา
จนถึง..วันนึง..ทุกวันเราเริ่มคุยกันไม่ได้ คุยกันเป็นต้องทะเลาะและ ฉันก็ร้องไห้ไปทำงานทุกวัน
เหมือน ต่างคนต่างอยากอยู่ใกล้กัน อยากอยู่ด้วยกัน..เพราะห่างาจะงอนกันเสมอ..
เหมือนต่างเรียกร้องกัน..ในที่สุดเขาเอ่ยปากให้ฉันลาออกจากงาน.. ฉันยังไม่อยากก..เพราะต้องการ
โบนัส ออกเดือน กุมภาพันธิ์ ฉันบอกเขารอโบนัสออกก่อน เพราะออกไปไม่มีเงิน
ฉันก็เมือนเกาะเขากิน..ฉันหยิ่งในศักดิ์ศรีตัวเอง แต่เราก็ทะเลาะกันมากขึ้นทุกวัน
จนฉันมองเห็นว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเราเลิกกันแน่ๆ ฉันจึงอยากลาออกจากงานโดย
เร็วที่สุด แต่กลับกันเขาบอกฉันไม่ต้องลาออกแล้ว แต่ฉันอยากลาออกไปอยู่กับเขาแล้ว
พออะไรที่สวนทางกัน..มันก็ไม่ใช่สิ่งดี ฉันมีปัญหากับที่ทำงาน ฉันว่าสิ่งนี้ก็ทำให้ฉัน
อยากออกมากขึ้น..สุดท้ายเหลืออีก ยี่สิบกว่าวันโบนัสของฉันก็จะออก.. แต่ฉัน
ลาออกก่อนด้วยความใจร้อนของตัวเอง ฉันอยากไปหาเขานับวัน นับคืนรอการเอ่ยปากของเขาว่าให้ฉันขึ้นไปหาเขา แต่เขายังไม่พูดและดูเหมือนเาไม่อยากให้ฉันขึ้นไป...
แต่สุดท้ายเขาก็ให้ฉันขึ้นไป..หาเขา..แต่.นั้นก็ทำให้หลายๆอย่างดีขึ้น... สำหรับฉันตอนนั้น..

การได้อยู่กับคนที่เรารัก... มันวิเศษสุดในชีวิตฉันแล้ว...พรใดที่จะเกิดกับฉัน ..ฉันไม่ต้องการเลยถ้าแลก..ให้ฉันอยู่กับเขา.....

กลับมาเถอะที่รัก..คุณรู้ไหมฉันรอ..คุณตรงนี้...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

รอยเท้าเล็ก-เล็ก KYipRj906446-02 ที่รักค่ะ..เวย์อยากดูแล..อยากทำทุกอย่างให้จังเลยค่ะ..สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างคะ... วันนี้..เวย์ก็ยังรักพี่เหมา..อยู่ที่เดิมคะ...กอดเวย์ในความฝันบ้างนะคะ..

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

รอยเท้าเล็ก-เล็ก C1Rs1v131216-02
สวัสดีค่ะ...ปู่... เป็นคำสั้นๆ.. ที่มีความหมายสำหรับ.ฉัน..
ปู่...เป็นชื่อเรียก...ที่รักของฉัน... ปู่...กินข้าวยัง..ปู่...กินยายัง...ปู่เป็นภูมิแพ้..จะมีน้ำมูกได้ตลอด24 ชม.ในทุกๆวัน
ปู่..ชอบอ้างว่า การกินเหล้า..ทำให้ปู่นอนหลับสบายไม่ตื่นขณะนอนหลับซึ่งทำให้การพักผ่อนเพียงพอต่อร่างกายทำให้อาการภูมิแพ้ของเขาดีขึ้น วันนั้นปู่จะไม่ค่อยมีน้ำมูกและปวดหัว...รู้มั้ยว่า..ท่าพูดให้ใครเขาฟัง..ทุกคนก็บอกว่าข้ออ้างเพราะอยากกินเหล้ามากกว่า เพราะติดเหล้าอยากที่จะกินทุกวัน จริงๆฉันก็คิดแบบนั้นอยู่ในใจ..แต่ด้วยความรักที่มี..ต่อที่รักของเรา..
“ไม่ใช่” เขาต้องพักผ่อนมากๆจริงๆ เขาต้องกินเหล้าจริงๆไม่นั้นจะนอนไม่หลับ.. ฉันกลับเถียงกลับ (อย่าว่าแฟนเรา)
ฉันไม่รู้ว่าจะมีใคร..เป็นเหมือนฉันเหรอเปล่า.คนที่เรารักใครก็แตะ ใครก็ว่าไม่ได้ ...ฉันรู้สึกแย่มากๆ ท่าใครเอาเปรียบเขา
ว่าเขา ดูถูกเขา เพราะปู่ของเวลา เขาเป็นคน ยอมคน.. ตามใจคน...อะไรก็ได้...ตั้งแต่คบกันมา...ปู่ของเวลา..เป็นผู้ให้เสมอ..
ไม่ได้ชม..เหรอเขาข้าง..ใดๆ เพราะทุกครั้งที่เขาให้..ไม่ว่าอะไร...ยอมให้..ไม่ว่าอะไร... ฉันจะรู้สึกหงุดหงิดเสมอ จนบางครั้งพูดกัดเขาแรงๆบ้าง ..อยากพูดให้เขารู้สึกว่าทำไมต้องยอมให้คนอื่นแบบนี้เสมอ... เขาจะบอกว่าคนอื่นที่ไหน เพื่อน เหรอ น้องที่รู้จักของเขา นั้นแหละทำไม.. ฉันกัดเขาด้วยคำพูดเจ็บๆบ้างเพื่อให้เขารู้สึกรักตัวเองบ้างแต่แล้วมันก็ทำให้เราทะเลาะกัน..
(รู้มั้ยท่าไม่รัก ท่าไม่เป็นห่วง ท่าไม่หวง จะไม่ได้รู้สึกแบบนี้พูดแบบนี้เลย) จริงๆแล้วเขาเป็นคนดี..ตั้งแต่รู้จักกันมา..ฉันไม่เห็นเขาทะเลาะกับใครเลย ไม่เคยเห็นด่าใคร...คำว่า “กู” ฉันยังไม่เคยได้ยิน... แต่เป็นฉันคนเดียวที่เขาทะเลาะด้วยประจำ..
บางทีนึกน้อยใจ...เราเป็นคนที่เขารัก..ทำไมไม่เห็นทำดี...พูดดีๆกับเราแบบนี้...หรอเป็นเพราะเราเป็นคนรักเหรอ...
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันฉันจะเป็นคนง้อเสมอ....เพราะในใจคิดว่า.. เพราะฉันรักคุณ ฉันจึงอยากพูดคุยกับคุณมากที่สุดเหนือคนอื่นใด “ คำว่า ศักดิ์ศรี” ไม่ได้อยู่ในพจนานุกรม ความรักของฉันเลย ศักดิ์ศรีมีไว้ทำไมกับคนรัก..มีไว้แก้ปัญหาก็ไม่ได้..มีแต่สร้างปัญหา... เราไม่คุยกันเพราะใครผิด...แล้วทำไม..ใครทุกข์ท่าเราไม่คุยกันไม่ใช่ตัวเองเหรอ...
แต่แล้ววันนึง...ฉันคิดหาคำว่าศักดิ์ศรีไม่เจอ... ศักดิ์ศรีที่..ตัวเองไม่มี....เป็นคนเหมือนเขาไม่ต้องการ...การจากลาที่ไร้ความเป็นคนรัก..และความเป็นคนรู้จัก... แม้แต่หน้าของฉันเขายังไม่มอง... ผู้ญ คนนึง...ที่ดิ้นรนเพื่อเจอ สามีตัวเอง.. แม้จะต้องนั่งรถไกล ถึง7 ชม.
ไปเจอคนรัก..แต่คนรักกลับหนี...ทิ้งไว้เพียง แม่ และญาติๆ ของเขา... ละครน้ำเน่าตามช่องโทรทัศน์ที่เราชอบดูตั้งแต่เด็ก
มันเกิดกับชีวิตตัวเองได้... การพูดคุย..การร้องขอของผู้หญิงคนนึง...น้ำตาที่หลั่งไหลไม่เคยได้หยุด ปากสั่นมือชาขาเดินไม่ได้..
และเสียงหัวเราะของสามีตัวเองที่ได้ยินเป็นระยะ ๆ
ที่ผ่านมา การแต่งงานของเราการอยู่ด้วยกัน การมีชีวิตครอบครัว..
มันไม่ได้ทำให้คุณรักฉันบ้างเลยเหรอ... ความผิดที่ฉันทำ...และความดีที่ฉันทำมา..ไม่สามารถลบมันได้เลยจริงๆเหรอ...
ความใจดำ...ที่คุณมีต่อฉัน..ถึงแม้เจ็บปวดจนคร่าชีวิตฉันได้ตรงนี้...แต่ไม่ได้ทำให้ฉันโกรธ เกลียดคุณเลยสักนิด..
ฉันจู้สึกอย่างนั้นได้อย่างไรกับคนรัก........

ขอโทษทีค่ะ....วันนี้ข้ามตอน ข้ามระยะเวลาในการคบกัน เพราะวันนี้ฉันเหนื่อยฉันท้อเหลือเกิน....เสียงที่อยากได้ยินคือเสียงที่รัก...แม้จะกดโทรออกไป...หา..ฉันก็รู้สึก...กลัวความเจ็บปวด...ที่ต้องฟังเสียงคุณรับโทรศัพท์เป็นคนอื่น เพราะจำเบอร์ฉันไม่ได้แล้ว กลัวที่จะวางหูทิ้งไป... ความเจ็บปวดพวกนี้ฉัน...กลัว...
กำลังใจจากคนรักแม้แค่เสียง..แต่มัน.ล้ำค่ากว่าพรไหนๆ...ฉันพยายามเก็บเงินรอคุณกลับมา.ฉันออกรถแล้วนะวันนี้.รถกะบะมือสอง จากผู้หญิง..ที่ไม่มีเงินสักบาทตอนคุณจากไป...ทำงานเก็บเงินซื้อรถ....เพื่อเป็นเครื่องนำทางการทำมาหากิน..
. วันที่ 1-12 ฉันจะไปขายของที่ปิดทอง ช่วงนี้วุ้นวายหลายอย่าง เดินทางเหนื่อยใจ เหนื่อยกาย....เหนื่อยยังไงตากแดดร้อนยังไงฉันจะสู้...รู้มั้ยมันยากส์นะ..การเดินด้วยร่างที่ไร้วินยาน แล้วต้องทำให้ทุกวันมีชิวิตอยู่แบบหน้าชื่นอกตรม...ไปเจอคนรู้จักปู่...เขาก็ถามหาปู่...ยืนตอบเขาไม่ไหว..เขาเลยหลังไป...หัวเข่ามันทรุด ขาที่ไร้เรี่ยวแรง ..น้ำตามันไหล..สองข้างแก้ม..เพราะมันคั่งในดวงตาไม่ไหว....ร้องไห้โฮ...กลางผู้คนที่มีมากมาย...
. วันนี้เพียงบอกตัวเอง...ไว้..ต้องยืนให้ได้..เราต้องเดินให้ได้...เราต้องพิสูจน์ให้เขาเห็นให้ได้ว่า..เราสามารถเก็บเงินเพื่อรอเขากลับมาให้ได้...ถึงแม้จะฝัน..ก็เป็นฝันที่มีความหวัง.. ความหวังที่ยังมีลมหายใจได้ต่อ.....ที่รักของฉัน....ฉันรักคุณ

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ข้อความขาดๆ..หายๆ ท้ายบันทัด กับหัวบันทัด...ขอโทษทีคะ..

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

"เวย์ รักและรอพี่เหมา...
ปู่ของเวลา...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

"เวย์ รักและรอพี่เหมา...
ปู่ของเวลา...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

นั่งมองภาพเธอทุกวัน และทุกๆครั้งฉันก็สุขใจ
เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่สองเราเคยใกล้กัน
ภาพถ่ายยังคงงดงาม รูปที่เธอยืนเคียงคู่ฉัน
วันนั้นเป็นวัน ที่ฉันช่างมีความสุข

นั่งอ่านลายมือของเธอ จากจดหมายสุดท้ายฉบับนั้น
อ่านวนไปมาทุกๆวัน แต่ฉันกลับไม่เศร้าใจ
กระดาษเริ่มเก่าและบาง ตัวหนังสือเลือนลางแค่ไหน
อย่างน้อยก็ทำ ให้ฉันพบเธอในใจ

ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป

กี่ปีที่เราไม่พบกัน แต่ฉันก็ยังสุขใจ
เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่เราสองคนเคยใกล้กัน
ภาพเก่าก็ยังสวยงาม และจดหมายในซองเหล่านั้น
ยังช่วยคอยทำ ให้ฉันมีเธอในใจ

ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป

เพราะเธอยังอยู่ เธออยู่ในหัวใจ
เธอคือพลังให้ฉัน ได้เจอวันดีๆเรื่อยไป
ในวันที่ตัวฉันแพ้ ในใจท้อแท้แม้ซักเท่าไหร่
ก็ยังมีเธอ คิดถึงอยู่ฉันก็อุ่นใจ

ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป

และใจของฉันจะมั่นคงอยู่ ไม่ขอเปลี่ยนไป

13รอยเท้าเล็ก-เล็ก Empty ไม่ใช่ฉัน Thu Feb 24, 2011 1:26 am

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

บอกกับฉัน ว่าคนที่ฝันไม่เจอ ที่เจอไม่ได้ฝัน
เมื่อรักไม่โดนใจ ทิ้งขว้างกันไป เสาะหาคนที่ฝันจะเจอ

ก็ฉันมันไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ ฉันมันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
ไม่ใช่คนในฝันที่เธอเฝ้ารออยู่ ฉันเข้าใจ(ฉันไม่ใช่)

บอกตัวเอง ว่าไม่อาจฝืนใจใคร ทุ่มเทแอบมีใจข้างเดียว
ต้องสองคนมีใจ รักจึงเป็นไป อย่างฉันได้แค่ฝันละเมอ

ก็ฉันมันไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ ฉันมันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
ไม่ใช่คนในฝันที่เธอเฝ้ารออยู่ ฉันเข้าใจ(ฉันไม่ใช่)

ต้องยอมรับว่ามันจบลงแล้ว ต้องยอมปล่อยเธอไป
หากเป็นเราก็คงจะเหมือนกัน ไม่รักก็จากไป

ก็ฉันมันไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ ฉันมันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
ไม่ใช่คนในฝันที่เธอเฝ้ารออยู่ ฉันเข้าใจ(ฉันไม่ใช่)

ก็ฉันมันไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ ฉันมันไม่ใช่คนที่เธอต้องการ
ไม่ใช่คนในฝันที่เธอเฝ้ารออยู่ ฉันเข้าใจ(ฉันไม่ใช่)
[img]

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ใบไม้มันยังผลัดใบ
เปลี่ยนผันตามฤดูกาล
แต่ชีวิตยังไม่เปลี่ยนไป
ยังเหมือนเดิมอย่างนั้น

เข็มของนาฬิกาไม่เคยบอกเวลา
นานแค่ไหน ก็เหมือนเดิมเสมอ
ตั้งแต่เราจากกัน จนในวันนี้ ก็มีเพียงเธอ

ยังเก็บรักนั้น อยู่ในหัวใจ
เธอจะรู้ไหม ฉันยังคงพร่ำเพ้อ
หลับตาทุกครั้ง ก็ยังเห็นเพียงแต่เธอ
ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ ไม่เคยจะลบเลือน

อยากรู้เธอเป็นอย่างไร
จากครั้งที่เราแยกทาง
อธิษฐานไปอย่างเลื่อนลอย
ก็อยากพบเธออีกครั้ง

เข็มของนาฬิกาไม่เคยบอกเวลา
นานแค่ไหน ก็เหมือนเดิมเสมอ
ตั้งแต่เราจากกัน จนในวันนี้ ก็มีเพียงเธอ

ยังเก็บรักนั้น อยู่ในหัวใจ
เธอจะรู้ไหม ฉันยังคงพร่ำเพ้อ
หลับตาทุกครั้ง ก็ยังเห็นเพียงแต่เธอ
ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

ยังเก็บรักนั้น อยู่ในหัวใจ
เธอจะรู้ไหม ฉันยังคงพร่ำเพ้อ
หลับตาทุกครั้ง ก็ยังเห็นเพียงแต่เธอ
ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ

ยังเก็บรักนั้น อยู่ในหัวใจ
ยิ่งอ้างว้างมากเท่าไร ยิ่งพร่ำเพ้อ
หลับตาทุกครั้ง ก็ยังเห็นเพียงแต่เธอ
ฉันยังคิดถึงเธอเสมอ แม้นานจนป่านนี้

ฉันยังคิดถึงเธอ

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

............ยิ่งคิดถึง..ยิ่งท้อต่อระยะทาง...
การรอคอย..ที่เป็นไปด้วยลมหายใจรวยริน.. เวลาคิดถึงพี่เหมาแทบทรงทรุด..ขาที่ก้าวเดินแต่ละวัน หวังว่าที่รักของฉันต้องกลับมา.. แสงปลายทางแม้จะไม่มีเลย ความมืดปรกคุมเส้นทาง..แต่หัวใจของฉัน..ยังเรียกหาคุณ พี่เหมาที่รักของฉัน.. เมื่อไหร่จะกลับมา.. "เจ้าหมาที่เฝ้ารอเจ้าของกลับมา" ฉันเรียกตัวเองแบบนั้น..นับวันฉันยิ่งเจ็บปวดลึกๆในใจ..มันกัดกินรอยยิ้ม..ของฉันที่นับวันมันไม่เคยจะฉีกยิ้มออกมา... แม่ค้าหน้าบึ้ง.. โดนลูกค้าแซวนับไม่ถ้วน..
ความเหงา..ไม่ใช่ซี้ของฉัน แต่เพื่อนสนิทของฉันคือน้ำตา... ไม่ว่าจะไปที่ไหน..คำพูดอะไร..ฉันนึกถึงพี่เหมาของฉันเสมอ..วันนี้ขายของ..กลับถึงบ้าน เกือบเที่ยงคืน...ไม่ได้ขายดีอะไร..แต่พอไปได้..เก็บเงินเพื่อรอพี่เหมากลับมา.. สักวัน...เขาจะกลับมา.. ป่านนี้เขาคงมีแฟนใหม่ไปแล้ว คนที่ดีกว่าฉัน สวยกว่าฉัน ขยันกว่าฉัน... ที่สำคัญเป็นคนที่..บ้านของเขายอมรับ ..ในสายตาของพี่เหมา..ฉันไม่ดี..เสียงหัวเราะเยาะ...การกระทำของฉันมันกังวานน ในความรู้สึก..ก้นบึ้งของหัวใจ ความเจ็บปวดที่ไม่ได้เป็นคนที่ดีในสายตา ในความรู้สึกของคนรักช่างเจ็บปวดทรมาน...

ฉันรักคุณ..พี่เหมา...ฉันรู้ความหมายของความรักของฉันที่มีต่อคุณ..ฉันยอมทุกอย่าง..ยอมเป็นหมาที่รอคอยเจ้าของตลอดไป... ฉันปิดกันตัวเอง..เพราะฉันเข้าใจตัวเอง..ว่า..ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ฉันแต่งงานด้วย..เขาเคยเป็นพ่อของลูกฉัน... ถึงแม้ว่า วันนี้ฉันพร่ำเพ้อเพียงคนเดียว... ฉันก็ขอจบชีวิตกับชายคนนี้คนเดียว ...เพราะไม่ใช่ใครก็ได้. แต่คนๆนั้นจะต้องเป็นคุณ..คุณคือพี่เหมาที่รักของฉัน..สามีของฉัน...สุดที่รักของฉัน..
รอยเท้าเล็ก-เล็ก PYBnx4483108-02

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

อากาศช่วงนี้ แย่ๆพี่เหมาของเวย์จะเป็นไงบ้าง....ยิ่งเป็นภูมิแพ้..จะไม่สบายเหรอเปล่า.ทาครีมบ้างไหม..เดวหน้า กับรอบปากจะรอกอีกนะ.. ทำไมถึงเป็นห่วงมากขนาดนี้ นั่งจ้องโทรศัพท์ ไม่กล้าโทร..ไม่กล้าส่ง sms ตอนนี้เวย์เป็นคนแปลกหน้าของพี่..
พี่คงขยะแขยงเวย์..เวย์สั่งชุดนอนแขนยาว กับแขนสั้น..7 ตัวให้พี่เหมา..ป่านนี้เขายังไม่เอามาให้..ร้านที่สั่งไป..
เวย์คงได้แค่นี้... ส่งไปจะถึงมือพี่เหรอเปล่าเวย์ก็ไม่รู้... ถึงแม้ถึง..พี่ก็คงไม่ใส่..คงให้คนอื่น.. แต่ไม่เป็นไร..
เวย์จะคิดว่าพี่ใส่ของเวย์..เรานอนกอดกัน..เจ็ดวัน ต้องมีสักวันที่เราใส่ลายเดียวกัน สีเดียวกัน...เวย์มาใส่แบบพี่เหมาแล้ว..
ทุกอย่างที่พี่ใช้ ทกอย่างที่พี่ชอบ..เวย์เปลี่ยนมาใช้หมด...ทำทุกอย่างที่มีกลิ่นพี่...มีพี่อยู่กับเวย์...ที่รักของเวย์.เมื่อไหร่จะกลับมา......

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ทุกครั้ง...ที่ขับรถลงมา..จอดหน้าบ้าน..ที่จอดตรงนี้.เป็นที่ประจำของพี่เหมา...
จะต้องมอง..และเพ้อว่า..จะมีรถของพี่เหมามาจอดอยู่...ทุกวัน..ของทุกๆวัน..
แต่แล้วมันก็ไม่มี...ถามตัวเอง...ว่า..ทำไมยังต้องร้องไห้อยู่...ทำไม...
ฉันเสียใจ..เพราะความรักของฉัน...เหรอฉันเสียใจที่ยังรักเค้าอยู่...เหรอฉันดีใจ..ที่เขาได้เจอคนที่ดีกว่าฉัน..
น้ำตาแห่งความยินดี...ที่คนที่ฉันรักเจอคนที่เขาเหมาะสมและคู่ควรกว่าฉัน....ถึงแม้จะเจบปวดทุกทรมานใจแค่ไหน..
เค้าก็ไม่ได้มาเห็น...ฉันเองแค่ยังวนเวียนอยู่ในความทุกข์ และความหวังที่ลมๆแล้งของฉันทุกวัน...ว่าเค้าต้องกลับมาหาฉัน..
ฉันยังวนเวียน..ภาพของเราทุกช่วงวินาที..ยิ้มหัวเราะกับตัวเองทุกครั้งที่นึกถึงรอยยิ้มของพี่เหมา...
เข้มแข็ง..ที่มีแต่เปลือกนอก.. ฉันเป็นผู้ ญ..บ้า..และยังคงบ้าที่จะรอต่อไป...แหวนแต่งงาน..ของเรา...นิ้วนาง..


เวลาคิดถึงพี่เหมา................คิดถึงมากจนไม่รู้จะทำยังไง..ได้ยินเวลาบ้างไหมความทรมานแบบนี้..

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

สงกรานต์แล้วนะ..พี่คงว่างแล้ว..แต่พี่ก็ไม่มาหา..ฝันเองมันทุกวัน..ฝันจนไม่อยากตื่น..ว่าพี่อยู่กับเวลา..
เรายังรักกัน...พี่ยังรักเวลาแล้วจะกลับมา..มันเป็นเพียงฝัน...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ลืมตามา..ทุกครั้ง..น้ำตาก็ยยังคงไหล...อยู่..นี่คืออีกวัน..ที่ฝันดี..ฝันว่าพี่กลับมาหา.เวลา..
เราได้กอดกัน..เราได้หอมแก้มกัน..เวลาได้อาบน้ำให้..ได้สระผม..ได้ถูตัวขัดขา ขัดเท้า.ได้ตัดเล็บ..ได้ทาครีม
ได้หอมแก้ม..ได้ทำกับแก้มให้..อย่างน้อยเวลา..ได้ทำสิ่งที่เวย์อยากทำให้พี่เหมา..เราหัวเราะกัน..เราคุยกัน.
นิ้วของพี่...นิ้วที่เวย์รัก..เสียงหัวเราะของพี่ที่ยังก้อง..อยู่ในหู..เสียงของพี่เรียกเวย์...เวย์ได้นอนแขนพี่..
ได้มองหน้าพี่ จมูกพี่ ตาพี่..ปากพี่...แล้วก็ลืมตาตื่นขึ้นมา...มองไปรอบห้อง..ที่นอนด้านพี่..แต่ไม่มีพี่อยู่..
พี่เหมา...ไม่มีอยู่จริงมันเป็นเพียงฝัน..ฉันร้องไห้ แล้วก็หัวเราะ...ฉันฝันแบบนี้แทบทุกคืน..จนบางที..ฉันไม่อยากตื่น
เพราะฉันอยากจะโอบกอดสามีของฉันไว้แบบนั้น..ฉันได้อยู่กับสามีอันเป็นที่รัก..บางวันฉันไม่อยากหลับ..
เพราะกลัวความเจ็บปวดเมื่อลืมตา..มาแล้วไม่มีสามีของฉันอยู่จริง...กอดเก็บ...ความเจ็บปวดไว้ลึกๆ..แล้วลุกขึ้นไป..ทำงานคนๆ นึง...ซึ่งรอ...ชายเป็นสามีที่รัก..ที่ไม่เคยยกโทษให้ฉัน..เป็นคนไม่ดีในสายตาคนที่รัก...มันเจ็บปวดเหลือเกิน... พื้นที่ของหัวใจ..ผู้ ญคนนี้..จะมีเพียงเทอร์ ยังคงรออยู่ตรงที่เดิมแม้เวลา จะผ่านไปแค่ไหน...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

....พี่เหมาขร๋า... sms ข้อความนึงเคยส่งไปวันที่... 26 เมษายน 2553 ..เวลา 14.23 น. ....
มี sms ตอบกลับ...วันที่ ..26 เมษายน.2553 เวลา 14.24 น. ว่า..จ้า...
หัวใจที่เบิกบาน..สายใยที่สื่อถึงกัน.. ในใจได้แต่คิดว่า..เขารู้ได้ไงน่ะว่า..เราอยากให้ขานกลับแบบนี้..
เขาจะตอบเหรอถามเป็นอย่างอื่นได้หลายอย่าง.. แต่ที่เขาส่งมา..คือหัวใจของฉันโดยแท้...
ถึงความรักของฉันมันจะขมปี๋... แต่ช่วงขณะที่เราอยู่ด้วยกันสัมผัส..ชั่งอบอุ่น..หวานนัก..
ที่รักคะ...สามีของฉัน.. ฉันยังรอเฝ้าหน้าบ้านเหม่อมองเจ้าของกลับมาคะ...
ถึงแม้ทูกครั้งที่คิดถึงคุณ..ฉันต้องร้องไห้..น้ำตาที่ไหล..เป็นน้ำตาแห่งความปิติ..ที่ฉันบูชาความรักของฉีนที่มีต่อคุณคน..เดียว.. ฉันรักคุณคะ...สามีของฉัน...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ความดีมันทำยากเย็น คนดีมันเป็นยากจัง
รอยเท้า คงก้าวบนทางผิดพลั้งนานไป
เก่งแต่กับเรื่องเลวๆ ล้มเหลวมาแล้วมากมาย
ชาตินี้คงเป็นได้ ก็แต่ไอ้พวกไร้น้ำยา

มันคงจะเกินไว้ใจ เกินใครจะทนรับฟัง
ฉันรู้ เธอพบแค่ความผิดหวังเรื่อยมา
กระจกชีวิตเธอมัว ฉันคือไอ้ตัวปัญหา
เธอโคตรจะระอา ไม่อยากจะรับรู้อะไร

ยังพอทันไหมถ้าคนชั่วช้าสักคนหนึ่ง
ขอยืนยันอีกครั้งว่าจะกลับตัวกลับใจ

ที่รัก หากแม้ คำพูดฉันยังมี
ฉันต้องการรับปากเป็นครั้งสุดท้าย
จากนี้จะจำ จะไม่ทำเธอร้องไห้
แลกด้วยลมหายใจ ฉันก็ยอม...

เวลาจะมองหน้าเธอ กลัวเจอกับความน้อยใจ
ที่ฟ้องว่าฉันไม่เคยเอาไหนซะที
เจ็บปวดเมื่อเห้นแววตา สัญญากับเธอตรงนี้
จะต้องเป็นคนดี ต่อให้พรุ่งนี้จะตาย

จากนี้จะจดจำ จะไม่ทำเธอร้องไห้
แลกด้วยลมหายใจ ฉันก็ยอม...
ฉันจะตาย หรือจะอยู่ให้รู้ว่ารักเธอ


ให้อภัยผู้..ญ..คนนี้ได้ใหม..รอการให้อภัยของคนที่รัก....ช่วยมองหัวใจผู้..ญคนนี้อีกครั้งได้ไหม..
ฉันยังเชื่อ..ว่าคุณยังรักฉัน..อยู่....คุณคือ..คุณค่าในการมีชีวิตและลมหายใจของฉัน..กลับมา...โปรดกลับมา..หาฉัน..สามีของฉัน....ฉันยัอยู่ตรงนี้..ยังอยู่ที่เดิม..ที่ของเราสอง..คน.....

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

จากวันที่เราต้องเดินแยกทาง
เพราะมีเหตุผลบางอย่าง เธอยกมาอ้างก่อนไป
ก็พยายามทำความเข้าใจ
ฝืนยิ้มว่ายอมรับได้ แต่ใจมันแหลกเป็นผง

เตียงนอน หมอนข้าง ก็ยังวางอยู่ที่เก่า
ภาพความงดงาม 2 เรา มันผุดมาหลอนทุกคืน

เธอจากไปแล้วตั้งนาน
แต่ฉันยังจอมจมอยู่กลับความหลัง
ทุกซอกหลืบของหัวใจ
ยังเก็บเธอไว้ตัดใจไม่ได้สักครั้ง
วิมานห้องรักเพลพัง
เหลือเพียงกลิ่นน้ำหอมจางๆที่พอต่อลมหายใจ

จากวันที่เราต้องเดินแยกทาง
ชีวิตหมดแล้วทุกอย่าง มืดมนหนทางก้าวไป
ฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ
ชาตินี้คงไม่มีใคร จะแทนเธอได้อีกแล้ว

ฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ
ชาตินี้คงไม่มีใคร จะแทนเธอได้อีกแล้ว

ฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ
ชาตินี้คงไม่มีใคร จะแทนเธอได้อีกแล้ว

ใกล้วันแล้วสิน่ะ...พี่เหมา..จำได้ไหมคะ.. มันคือวันอะไร...ในเดือน มิถุนายน...
ความเจ็บปวด ของ ผู้ญ คนนึง.. ที่พี่ มองว่าเป็นภาระ...การได้มีผู้ ญ คนนึง.. คือการเพิ่มภาระให้กับตัวเอง..
พี่เป็นคนเลือกที่จะจากไป...แร้วทำไม..ถึงบอกคนอื่นว่าอย่ามาย้ำ..เพราะพี่เจ็บ..
เวลาอยากรู้.. ว่าพี่เจ็บอะไรเหรอคะ... ความรักของเรา พี่เป็นคนเลือก..ตัดเวลา ออกจากชีวิตพี่เอง..
เวลาถามตัวเองเสมอ...ว่าทำไม..น่ะ น้ำตามันไม่เคยหยุดไหลเรยสักคืน...เช้าอีกวันก็คือน้ำตา...
ช่วยเวลาหน่อยสิคะ...พี่ทำอะไรทิ้งไว้ให้ ผู้ ญคนนึง..เป็นแบบนี้.. ลูกเมียหาใหม่ได้..พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติพี่น้องสิหาใหม่ไม่ได้.. ไม่มีญาติพี่น้องเขาทิ้งกันหรอกคะ.. แต่ลุกเมียหาใหม่ได้.. ฟังแร้วมันเจ็บลึกสึดขั่วหัวใจ..
เวลา มีชีวิต มีเลือดเนื่อ มีความรู้สึก เป้นคนที่เทิดทูน พี่มาตลอด..ทุกค่ำคืน..จ้องมองชายคนรักตลอดเวลา..
พี่เจ็บเหรอคะ...พี่มีหัวใจด้วยเหรอคะ...ยังไงเวลา ก็เป็นคนไร้ค่า เป็นคนไม่ดีในสายตาของคนที่เวลา รัก ...เจ็บปวดจริงๆ
ไม่มีญาติพี่น้องคนไหน...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (12:56 AM):
*หมี อ้วล
ปอ ครับ says (12:56 AM):
*?
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (12:57 AM):
*ขอ..
*ระ บาย ....ความ รู้ สึก หน่อย จิ
ปอ ครับ says (12:57 AM):
*ว่าไป
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (12:57 AM):
*เฮ้อ
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (12:58 AM):
*ทำไม.. เรา ไม่ จำ ..ความรู้ สึก เจ็บ สัก ที
ปอ ครับ says (12:58 AM):
*yt7tyug
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (12:58 AM):
*พอ ทำ ใจ ได้ อาทิต.. ก้อ คิด ว่า เก่ง แล้ว
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (12:59 AM):
*ก้อ วิ่ง เข้า หา ความ เจบ อีก
*แล้ว พอ วิ่ง หา สบาย ใจ ได้ แปป เดียว
*ก้อ จับ ได้ ถึง ความ เจ็บ อีก
*ทำ ไม เจ็บ ไม่ จำ
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:00 AM):
*ทำ ไม ว่ะ ตัว เอง ขาด อะไร อยู่ เหรอ
*ถึง วิ่ง หา ความ เจ็บ อยู่ ไม่ เลิก
ปอ ครับ says (1:00 AM):
*ขาดความยับยั้งชั่งใจ
*ขาดการยอมรับความจริง
*ขาดสติที่จะคอยเตือนตัวเอง
*ขาดความหนักแน่น
ปอ ครับ says (1:01 AM):
*ขาด..........
*ขาดทุกอย่าง
*ทุกอย่างที่จะคอยเตือนสติ เตือนตัวเอง
*ว่าน่าจะพอได้แล้ว
ปอ ครับ says (1:02 AM):
*เหนื่อย
*เจ็บ
*รู้ แต่ก็ยังดิ้นลนเข้าไปหา
*จบแล้วก็ให้มันจบ ต้องยอมรับว่ามันจบ
ปอ ครับ says (1:03 AM):
*ไม่ช่ายจบแล้วยังอ้อล้อเข้าไปเจ็บ
*โตแล้ววุ้ย รู้อะไรเป็นอะไร
*อะไรเริ่ม อะไรจบ แยกเป็น
ปอ ครับ says (1:04 AM):
*จบอะไรเก่าๆเดิมๆ ก็ต้องรู้จักเริ่มอะไรใหม่ๆ
*ไม่ใช่จบเดิมๆ แล้วก็ไปเริ่มเดิมๆ
*มันไม่ไม่เคยเจออะไรใหม่ๆ
ปอ ครับ says (1:05 AM):
*กะอิแค่คนๆนึงที่คิดว่าดีที่สุด ก็เลยวนเวียนๆอยู่ที่เดิม
*แกก็จะไม่เคยเจออะไรใหม่ๆ ที่มันอาจจะดีกว่า ไม่ก็เลวกว่า
ปอ ครับ says (1:06 AM):
*แล้วคิดว่า คนเดิมที่ว่าดีที่สุด มันจะกลับมาไหม
*ถ้าคนมันจะเป็นของเรา ยังไงซักวันมันก็ต้องกลับมา
ปอ ครับ says (1:07 AM):
*แต่ถ้ามันไม่ใช่ ให้แกวิ่งตามมันไปเท่าไร มันก็หนีห่างออกไปเหมือนเดิม
*สิ่งแรกที่แกควรจะเริ่ม คือ เลิกบ้ากับเรื่องเดิมๆซักที
ปอ ครับ says (1:08 AM):
*จักรวาลไม่ได้มีโลกแค่ดวงเดียว
*ไหนจะพระอาทิตย์ ไหนจะดวงจัน ดาวอังคาร ดาวเสาร์
ปอ ครับ says (1:09 AM):
*ดาวอีกเป็นร้อยเป็นล้าน
*แกคิดว่า โลกนี้ มีที่ให้แกยืนแค่ฝ่าเท้าหรือไง
*โตแล้ว เวเอ้ย
ปอ ครับ says (1:10 AM):
*ยิ่งเธอจมอยู่กับเรื่องเดิมๆแบบนี้ ก็ดูเอาเถอะ หน้าเธอ แก่กว่าฉันแล้ว
*yt7tyug
ปอ ครับ says (1:11 AM):
*อ่านไม่ทันก็ไปไล่อ่านเอา
*พูดซ้ำ เดี๋ยวไม่เหมือนเดิม
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:11 AM):
*ตก ลง จา สอน เหรอ จา อาว ฮา..
ปอ ครับ says (1:12 AM):
*สอนแบบฮาๆ
*เดี๋ยวจะเครียดเกินไป แค่นี้ก็หน้าแก่กว่าฉานแล้ว
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:12 AM):
*อื่ม
*ว่า งั้น แหละ
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:13 AM):
*หน้า แก่ ชิพ
ปอ ครับ says (1:13 AM):
*เพราะอะไรก็น่าจะรู้ตัวเองน่ะย่ะ
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:13 AM):
*ยิ่ง ร้องไห้ ตาปูด ตอนนี้
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:16 AM):
*ชีวิตโดนทำร้าย
ปอ ครับ says (1:29 AM):
*เธอไม่เริ่มอะไรใหม่ๆ เธอก็คงได้แต่วนเวียนอยู่แต่เรื่องเดิมๆ
*แล้วมะไรเธอจะหลุดออกมาเจออะไรใหม่ๆ ถ้าเธอไม่เริ่ม
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:30 AM):
*เริ่ม แร้ว แต่ ไม่ มี ครัย ดี เท่ว่า เขา สัก คนา เหรอ มาก ก
ปอ ครับ says (1:30 AM):
*เริ่มจากทำให้ตัวเองมีดีก่อน เธอดีเดี๋ยวมานก็มีมาให้เลือก
*เริ่มที่ตัวเอง
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:31 AM):
*ทุก วัน นี้ ทำ ดี ทุก อย่าง ต้อง บอก ว่า ทุก อย่าง จริง ๆ
*แต่ สิ่ง เข้า มา
*ไม่ ดี เท่า เขา เรย
ปอ ครับ says (1:31 AM):
*ไม่ช่ายไปเริ่มที่คนอื่น อ้ายตูดเอ้ย
*เป็นซะงี้ไง พูดไม่ทันขาดคำ
ปอ ครับ says (1:32 AM):
*พิมพ์ซะเหนื่อย
*สุดท้ายเหมือนเดิม
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:34 AM):
*กับ ตัว เอง นี่ แหละ
*เริ่ม แร้ว
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:35 AM):
*ทำ ตัว เอง ให้ มี ค่า
*ทำ งาน หัว ขวิด ทุกวัน เดือน นึง แทบ ไม่ หยุด ทำ งาน สัก วัน
ปอ ครับ says (1:35 AM):
*เริ่มแมวอะไร เขาดีอย่างงั้น เขาดีอย่างงี้
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:35 AM):
*เกบ เงิน
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:36 AM):
*ก้อ คน ที่ เข้า มา มัน ทำ ให้ รุ้ สึก ว่า เขา ดี มาก จริง ๆ
ปอ ครับ says (1:36 AM):
*ไม่มีใครดีเท่าเขา
*แกจะไปหวังให้ใครดีเหมือนใครได้ไง
*ถ้าคนมันดีเหมือนกันหมด แล้วแกจะมานั่งบ้าอยู่งี้ทำไม
*มันดีจริงแล้วมันทิ้งแกไปทำไม
ปอ ครับ says (1:37 AM):
*แค่นี้คิดไม่ได้ ฉันก็พูดอะไรไม่ได้แล้ว
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:37 AM):
*เรา รู้ ว่า มัน จบ ยัง ไง
*เขา ไม่ ดี ที่ จบ กับ เรา
*แต่ เขา ดี..ทุก อย่าง ที่ ขณะ อยู่ กับเรา
ปอ ครับ says (1:37 AM):
*เพราะสุดท้าย แกก็จะหาข้ออ้างมาแก้ตัวแทนเขาอยู่ดี
*เพราะเขาดีเลิศประเสิทศรี เป็นเทพเทวดามาจุติ
ปอ ครับ says (1:38 AM):
*ลูกเทวดา แม่สั่งอะไรต้องทำ
*แม้แต่หาเมีย ก็ต้องให้แม่สั่ง
(M)(um)(st).. . Life is Improvisation....(O)... says (1:40 AM):
*CCเเเ
ปอ ครับ says (1:40 AM):
*เดี๋ยวหาเชือกให้
*ถ้าคิดได้แค่นั้น เดี๋ยวหาเชือกให้
*
ปอ ครับ just sent you a nudge.

*

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

อาจจะเห็นว่าฉันยังยิ้ม หัวเราะได้ทุกนาที
อาจจะเห็นว่าฉันมีชีวิตดีๆ เหมือนคนไม่เป็นไร
แต่ลึกแล้วใครจะรู้ ถึงแม้ฉันมีความสุขเท่าใด
ความจริงวันนี้ข้างในหัวใจยังเป็นอย่างเดิม

ก็ยังเจ็บมาจนวันนี้ นอนก็มีแต่น้ำตา
มีแต่เธออยู่ทุกเวลา ไม่รู้จะทำยังไง
ยังต้องเจ็บไปจนวันไหน นานเท่าไหร่กว่าฉันจะทำใจได้
ต้องอยู่อย่างทรมานอย่างนี้ไปนานเพียงใด

จากวันนั้นที่เธอบอกลา ชีวิตก็ยังเดินไป
อาจไปพบผู้คนมากมายเพียงใด ก็ยังไม่ลืมเธอ
เมื่อความรักเข้ามากี่ครั้ง สุดท้ายก็ยังร้องไห้เพราะเธอ
เจ็บปวดเสมอที่ยังต้องเจอเธออยู่ในใจ

ก็ยังเจ็บมาจนวันนี้ นอนก็มีแต่น้ำตา
มีแต่เธออยู่ทุกเวลา ไม่รู้จะทำยังไง
ยังต้องเจ็บไปจนวันไหน นานเท่าไหร่กว่าฉันจะทำใจได้
ต้องอยู่อย่างทรมานอย่างนี้ไปนานเพียงใด

เธอยังคงอยู่ในหัวใจ นานเท่าไรกว่าฉันจะลืมเธอได้
ต้องอยู่อย่างทรมานอย่างนี้ไปนานแค่ไหน
ไม่อยากจะทรมานอย่างนี้ไปจน วันตาย



ครบรอบวันแต่งงานคะที่รัก...วันที่เราแต่งงานกัน..วันที่เราเป็นสามี ภรรยา..กันแบบเปิดเผยในสังคม..ได้..
ไม่ต้องรู้สึกผิดกับพ่อ แม่...ว่ามีลุกสาว...ทำตัวไม่ดี..มีแฟน เลือกแฟนที่ เขาไม่ยอมรับผิดชอบเรา...
ขอบคุณมากๆเลยคะ..กับความรับผิดชอบ.. สังคมบ้านนอก ก็แบบนี้..ไม่เหมือน คนเมืองกรุง..ที่คบๆกันเสียตัว เสียใจ. มีใหม่หาใหม่..ไปได้เรื่อยๆ ไม่พันผูก.ผูกพันแค่ผ่านไป..
...เข้าใจในเหตุผล..ที่พี่เลือกจากไป..เข้าใจ..พี่เลือกรักพ่อ แม่..ญาติพี่น้อง..ไม่มีอะไรผิด..ที่ผิดคือตัวเวลาเอง..
มันผิดที่ตัวเวลาเอง....บทเรียนแต่ละบท..ทำให้เวลา..มีกำแพง.ที่สูงขึ้นน..และขยันขึ้น.
ทุกวันนี้..มีแต่คำว่า..งาน..งาน..งาน..เก็บเงิน..หาเงิน เกบเงิน..เวลาแค่อยากรู้ว่า..สิ่งที่พี่เหมาพร่ำบอกเวลา..การทำงานทำให้คนมีความสุขใช่ไหม..เผื่อบางทีมันจะทำให้เวลามีความสุข.บ้าง..ตั้งแต่พี่เหมาจากไป..แต่มันไม่ได้มีความสุข..มันแค่ทำให้เราเหนื่อยมากๆ เพื่อจะได้หลับง่ายๆ ทำให้เรามีอะไรทำทั้งวัน ทั้งคืน..ทำให้ลืมเรื่องความเจ็บปวด..ได้ชั่วขณะ..ทำให้เวลานอน..นอนแบบไม่รู้ตัว.. นี่คือความสุขใช่ไหม..คะ...
ทุกครั้ง..ที่กลับมาถึงบ้าน..ห้าทุ่ม เที่ยงคืน... เหนื่อยจนกายแทบ..ล้มทั้งยืน..แต่เปิดประตูห้องเข้ามา..เห็น เหมาเหมา..นอนอยู่ตรงนั้น...ทุกครั้งต้องโผลเข้าไปกอด..ไปหอม..เหมาเหมา หลับแร้ว.. เวลากลับมาแล้วนะ..เรี่ยวแรง..กลับมา..แล้วยังคงยิ้มให้เหมาเหมา..เสมอ...ทุกวันนี้..ความสุขเวลา..คงมีเพียงเท่านี้...ที่รักของเวลา..

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

อ่อนล้า..อีกแร้วคะที่รัก..
ก้าวเท้าไป..ได้ไม่นาน....ทำให้ตัวเองเข้มแขง...ก้อได้ไม่นาน..ฝันร้ายยังวกวนไม่จางหายไป..
รู้สึกท้อ...หมดแรง..อยากมีมืออุ่นๆ ของที่รักมาลูบหัวจัง..เรย..
เพราะรู้ยัง..ไง..ก้อเป็นไปไม่ได้..ต่อให้ร้องไห้..จนวันตาย...ก็ไม่สามารถให้ที่รัก..กลับมาได้..
ทำอะไรไม่ได้..สุดท้าย...เวย์ก็ไม่เอาไหน...ไม่เอาไหน...จริงๆ ไม่สามารถทำให้พี่ภูมิใจ..ได้เรยจริง..
อยากให้วันอ่อน..ล้าแบบนี้..ของเวย์ผ่านไปเร็วๆ...
ทำไมเวย์ยังต้องมีชีวิตอยู่...เพื่อเป็นคนที่ต้องทรมานแบบ..นี้..
ตั้งแต่พี่เดินไป..ชีวิต..ของผู้ ญ คนนี้ เหมือนขยะ ..ต่อจะให้ทำดีขึ้นมากมาย..มันก็ไร้ค่า..
พยายาม..อีกครั้ง...ที่จะไม่อยู่...
เวลา...ยังรักพี่เหมา....สามีของฉัน....ที่เราได้เจอกัน..ได้อยู่ด้วยกันเวลายังเชื่อว่า...มันคือพรมลิขิต...
เวลาจะรอ..พรมลิตขิต..ที่จะสามารถดลหัวใจของพี่..กลับมารักเวลา...อีกครั้ง..เวลารู้แร้วว่ามันทรมานแค่ไหน..
บทเรียนที่ผ่านมา...เวลารู้แร้ว...เวลาจำมันได้แล้ว..ได้โดปรดกลับมาหาผู้ ญคนนี้..ที่ยังรักและศรัทธา..ความรักของเราด้วยเถิด.. เทอรืยังคืดหัวใจ..ของฉัน...

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

https://www.youtube.com/watch?v=DDrhO-L7WYY&feature=related

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ความล้มเหลว....
หลายต่อ หลายครั้ง..ผิดหวัง ความผิดหวัง...
เหนื่อย..เวลาเหนื่อยเหลือเกิน..พี่เหมา...คนไม่เอาไหน..ก็คือคนไม่เอาไหน...
อยากนอน..ซุกแขนพี่เหมาเหลือเกิน...ชีวิต ร่างกาย จิตใจเวลา..วันนี้..มันบอบช้ำจนเป็นคนไร้ชีวิต จิตใจไปเสียแล้ว..
ถ้านี้คืออุปสรรค ที่..เป็นบทเรียน..เพื่อทดสอบ..ใหวันข้างหน้าเวลายังได้เจอพี่เหมา...ขอให้มันผ่านพ้นไปเร็วๆด้วยเถิด.
เจ็บปวดทรมานเหลือเกินแล้ว..นอนร้องไห้คนเดียว..แก้ไขปัญหาคนเดียว..คิดคนเดียว..เดินอยู่คนเดียว..
หนาวทั้งกายทั้งใจ..หัวใจโรยริน..ไร้น้ำหนักไปวันๆ ใบไม้ร่วงหล่นเหมือนหัวใจ..ที่ห่อเหี่ยว...เหงาๆ ไปวันๆ
รอคอยคนรักหลับมายืนเคียงข้างคู่คิดดั่งเก่า...แต่มันคงไม่มีวันนั้น...ไม่สามารถเป็นวันนั้นได้แร้ว..
ได้แต่ร้องไห้ ..แร้วกร้องไห้..

https://www.youtube.com/watch?v=DIq-9ytxABs&feature=fvwrel

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

https://www.youtube.com/watch?v=tek08UKsiyw&feature=related
https://www.youtube.com/watch?v=caohZsI-BNg&feature=related

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

https://www.youtube.com/watch?v=LNjR23ozyds

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

https://www.youtube.com/watch?v=jDc229SrFiw&feature=related

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

https://www.youtube.com/watch?v=zybwD2RHMCw&feature=related

timerway

timerway
ทหารฝึก
ทหารฝึก

ทำงาน มาเรื่อยๆ ทุกวัน ทุกวัน อยู่ตรงที่เดิม..ทั้งๆที่อึดอัดใจ อึดอัดความรู้สึก
ทั้งๆที่ตัวเองสามารถไปทำงานที่กรุงเทพได้..ก็ไม่ไป..ทนอึดอัดใจ ที่ต้องทำงานกับพี่สาว..ที่เอาแต่ใจ..ขึ้นทุกวัน..
เพราะคิดว่านี้คือบททดสอบ..และการพิศูจน์ให้เห็นว่า...สิ่งที่พี่เหมาคิดมันไม่เป็นจริง... อยู่บ้าน อยู่กับ พ่อ แม่ พี่ หลานๆ อยู่เพื่อ รอ...รอ..รอ...บางสิ่งบางอย่าง...

ถ้ายังยึดติดอดีต..จะมองเห็นอนาคตได้ยังไง...
แผล..มันต้องหาย..
ทุกวันนี้.. แค่คิดว่าพี่มีความสุข สบายใจ สบายกาย ไม่ต้องลำบากเหมือนตอนอยู่กับเวลา...แค่นี้เวย์ก็รุ้สึกดีแร้ว..ดีกว่าที่เขาอยู่กับเรา...

ขึ้นไปข้างบน  ข้อความ [หน้า 1 จาก 1]

Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ