จากวันที่เราต้องเดินแยกทาง
เพราะมีเหตุผลบางอย่าง เธอยกมาอ้างก่อนไป
ก็พยายามทำความเข้าใจ
ฝืนยิ้มว่ายอมรับได้ แต่ใจมันแหลกเป็นผง
เตียงนอน หมอนข้าง ก็ยังวางอยู่ที่เก่า
ภาพความงดงาม 2 เรา มันผุดมาหลอนทุกคืน
เธอจากไปแล้วตั้งนาน
แต่ฉันยังจอมจมอยู่กลับความหลัง
ทุกซอกหลืบของหัวใจ
ยังเก็บเธอไว้ตัดใจไม่ได้สักครั้ง
วิมานห้องรักเพลพัง
เหลือเพียงกลิ่นน้ำหอมจางๆที่พอต่อลมหายใจ
จากวันที่เราต้องเดินแยกทาง
ชีวิตหมดแล้วทุกอย่าง มืดมนหนทางก้าวไป
ฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ
ชาตินี้คงไม่มีใคร จะแทนเธอได้อีกแล้ว
ฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ
ชาตินี้คงไม่มีใคร จะแทนเธอได้อีกแล้ว
ฝังเธอไว้ในสุสานหัวใจ
ชาตินี้คงไม่มีใคร จะแทนเธอได้อีกแล้ว
ใกล้วันแล้วสิน่ะ...พี่เหมา..จำได้ไหมคะ.. มันคือวันอะไร...ในเดือน มิถุนายน...
ความเจ็บปวด ของ ผู้ญ คนนึง.. ที่พี่ มองว่าเป็นภาระ...การได้มีผู้ ญ คนนึง.. คือการเพิ่มภาระให้กับตัวเอง..
พี่เป็นคนเลือกที่จะจากไป...แร้วทำไม..ถึงบอกคนอื่นว่าอย่ามาย้ำ..เพราะพี่เจ็บ..
เวลาอยากรู้.. ว่าพี่เจ็บอะไรเหรอคะ... ความรักของเรา พี่เป็นคนเลือก..ตัดเวลา ออกจากชีวิตพี่เอง..
เวลาถามตัวเองเสมอ...ว่าทำไม..น่ะ น้ำตามันไม่เคยหยุดไหลเรยสักคืน...เช้าอีกวันก็คือน้ำตา...
ช่วยเวลาหน่อยสิคะ...พี่ทำอะไรทิ้งไว้ให้ ผู้ ญคนนึง..เป็นแบบนี้.. ลูกเมียหาใหม่ได้..พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติพี่น้องสิหาใหม่ไม่ได้.. ไม่มีญาติพี่น้องเขาทิ้งกันหรอกคะ.. แต่ลุกเมียหาใหม่ได้.. ฟังแร้วมันเจ็บลึกสึดขั่วหัวใจ..
เวลา มีชีวิต มีเลือดเนื่อ มีความรู้สึก เป้นคนที่เทิดทูน พี่มาตลอด..ทุกค่ำคืน..จ้องมองชายคนรักตลอดเวลา..
พี่เจ็บเหรอคะ...พี่มีหัวใจด้วยเหรอคะ...ยังไงเวลา ก็เป็นคนไร้ค่า เป็นคนไม่ดีในสายตาของคนที่เวลา รัก ...เจ็บปวดจริงๆ
ไม่มีญาติพี่น้องคนไหน...